Lac de Lumiere

Lac de Lumiere

In 1995 stond Frankrijk centraal in de programmering van het Oerol-festival.

Voor de beeldende kunst werd 'Route Pélérinage Moderne' het thema: De Heilige Huisjes langs de vele Franse wegen, monumentjes om even stil te blijven staan. De bedoeling met Lac de Lumière was, om het Doodemanskisten-meer tot Heilig Hiuisje te maken. Tot plek van inkeer, nagedachtenis.

Oerol: het eiland als podium, de ervaring van de natuur als huis, het water als gigantisch altaar met 10.000 kaarsjes. Een enorm vierkant van zwevend licht, met de geur van kaarsvet en het gedicht 'Lamento', van Remco Campert voorgedragen. Woorden over herhaling en flikkering en water tot ijs. Tijdens de uren van het in het water zetten van de kaarsen, klonk tevens het Canto Ostinato, een pianoconcert voor 4 vleugels, van Simeon Ten Holt.

De volgende ochtend had de dauw een nieuwe dimensie gegeven aan het project. In het jaar van 50 jaar dodenherdenking, leek Doodemanskisten een Frans oorlogskerkhof, met de rijen witte kruizen in het gelid.

In 1998 is het Lac op kleine schaal nog eens herhaald. Het vormde het openingsspectakel van het jubileumfeest rond het 100 jarige Wilhelminapark te Utrecht In een openluchtconcert speelde Trajectum 'Watermusic' van Händel, op een drijvend ponton tussen wederom duizenden kaarsjes.

‍

Lac de Lumiere, reprise in Utrecht.

‍